Arlington: het veld van eer, de grootste militaire begraafplaats

Arlington, ergens in de landelijke rust van Virginia ligt de meest indrukwekkende militaire begraafplaats van de Verenigde Staten. Het gebied van 253 ha groot ademt een sfeer uit van sereniteit en is in alle opzichten uniek. In deze aarde rusten Amerikaanse soldaten die hebben gediend in alle militaire conflicten van de natie. Er zijn graven sinds de Amerikaanse burgeroorlog en alle Amerikaanse oorlogen of conflicten tot de recente gesneuvelden in Afghanistan en Irak. Zelfs militairen van voor de Burgeroorlog werden herbegraven in 1900. Dit gegeven maakt deze plaats een oord van nationale trots, maar tevens ook een oase van verdriet en gemis. Een speciale overheidsdienst verbonden aan het Ministerie van Defensie is verantwoordelijk voor Arlington.

Geschiedenis

Een kleinzoon van Martha Washington kwam in het bezit van het land waarop de begraafplaats nu is gelegen in 1802. Hij ontwierp er het majestueuze Arlington House. Ironisch genoeg trouwde diens dochter met een jonge officier Robert E. Lee. Deze jonge officier werd later de voornaamste militaire leider van de Confederacy: de Zuidelijke Staten die zich afscheurden van het federale Amerika. Arlington House werd een tijd het hoofdkwartier van het Leger van Virginia.

Tijdens de chaos van de Burgeroorlog werden de meeste gesneuvelde soldaten begraven in Washington en in Alexandria eveneens in de Staat Virginia. In mei 1864 werd Arlington uitgekozen als nieuwe nationale begraafplaats. De gedwongen onteigening was politiek getint, het zou de onmogelijkheid creëren om na de oorlog Robert E. Lee een kans te geven om terug bezit te nemen van het land.

De illustere onbekende William Henry Christman was de eerste persoon om te worden begraven in Arlington op 13 mei 1864. De federale overheid “kocht:” Arlington in 1864 voor 26.800 dollar, een slordige 400.000 dollar omgerekend naar hedendaagse verhouding. De nazaten van Robert E. lee hebben jarenlang de verplichte onteigening juridisch aangevochten. Curtis Lee die een kleinzoon was van de Zuidelijke generaal won zelfs een proces tegen de Amerikaanse Staat bij het Hoog Gerechtshof. Het vonnis was verpletterend, de onteigening werd onwettig verklaard. Een jaar later kreeg de kleinzoon de eigendomstitel terug. Curtis Lee verkocht het terug aan de federale overheid voor 150.000 dollar wat een equivalent heeft van 3.140.000 dollar in onze tijd. De deal werd tewerkgesteld door Robert Todd Lincoln, minister van Landsverdediging, en zoon van de vermoorde president Abraham Lincoln.

Ironisch genoeg was een deel van Arlington geschonken aan bevrijde slaven die er werkten en woonden. Meer dan duizend mensen werden gedwongen te verhuizen in 1888 toen het domein militair gebied werd.

President Herbert Hoover introduceerde in 1929 een jaarlijks weerkerende traditie van National Memory Day in Arlington, een ceremonie die nu nog steeds duizenden bezoekers trekt.

Na heel wat conflicten met tienduizenden Amerikaanse gesneuvelden in de Twee Wereldoorlog, Korea en Vietnam was er een acute noodzaak tot expansie. Aankoop na aankoop groeit de oppervlakte van het kerkhof en dankzij een absolute medewerking van de Staat Virginia is een toekomstige expansie nog steeds mogelijk dankzij miljoenen dollars die worden aangewend om nabijgelegen gronden op te kopen van lokale overheden en particulieren.

Indeling

Arlington is verdeeld in 70 secties, sommige van deze gebieden zijn voorbehouden voor toekomstige expansie. Sectie 60 is momenteel de meest bezochte gezien hier alle slachtoffers worden begraven die gesneuveld zijn in de Oorlog tegen terrorisme sinds 2001. Iedere sectie heeft ergens wel een karakteristieke eigenschap zoals sectie 21 die wordt voorbehouden aan alle militaire verpleegsters die sneuvelden er staat dan ook een eigen Nurses Memorial. Een andere sectie is dan weer voorbehouden aan de aalmoezeniers van alle strekkingen. De Zuidelijke soldaten van de Burgeroorlog werden eerst kris kras in Arlington begraven maar werden na 1900 her opgegraven en kregen een Confederate Section. In Sectie 27 liggen dan weer slaven die sneuvelden tijdens de burgeroorlog.

Het departement voor veteranen voorziet gratis een grafsteen voor de gesneuvelden en men kan kiezen tussen 39 verschillende geloofssymbolen.

Het Amfitheater

Eén van de meest bekende en meest gefotografeerde plaatsen van de rustplaats is de tombe van de onbekende soldaat. Dit graf ligt in het amfitheater van Arlington, een indrukwekkende structuur die jaarlijks dienst doet als decor voor herdenkingsceremonies die worden bijgewoond door duizenden toeschouwers. Het complex is gebouwd met het fijnste marmer uit Vermont en marmer geïmporteerd uit Italië. Het wordt aanzien als de plaats om de gesneuvelden te eren. Het Amerikaanse Congres gaf toestemming tot de bouw in 1913 en twee jaar later legde Woodrow Wilson de eerste steen. Het zou duren tot 1921 vooraleer het volledig was afgewerkt. Het amfitheater kan plaats bieden aan 1.500 mensen en draagt de nationale zegel van de verenigde Staten: “E pluribus unum” (Uit velen: één).

Belangrijke monumenten

  • De Tombe der onbekenden, ook beter bekend als de tombe van de onbekende soldaat.

De locatie op een heuvel laat toe om de Amerikaanse hoofdstad te overzien. Het monument is opgetrokken in Yule marmer uit Colorado. Het bestaat uit zeven delen en weegt in totaal 79 ton. Het werd opgetrokken in 1932.

Onder de grafzerk liggen de lichamen van verschillende onbekende soldaten uit de eerste en de tweede Wereldoorlog, de Koreaanse oorlog, het Vietnamees conflict.

De tombe wordt onafgebroken bewaakt sinds de tweede juli 1937 door het Amerikaanse leger. Het bewaken is een ceremonieuze routine die minutieus wordt uitgevoerd. Het aflossen van de wacht is een hoogtepunt dat men simpelweg moet gezien hebben. Het getal 21 speelt een belangrijke rol in het aantal stappen en het aantal gepauzeerde seconden. Het cijfer 21 verwijst naar het aantal kanonschoten en is een verwijzing naar de hoogste militaire eer.

De wachtwissel is om het half uur in de dag en om de twee uur ’s nachts. Zelfs wanneer de begraafplaats is gesloten of onder de slechts mogelijke weersomstandigheden wordt dit ritueel zonder fout uitgevoerd dag en nacht.

  • Er is een monument opgedragen aan bevriende staatshoofden die in ballingschap zijn gestorven in de Verenigde Staten waaronder President Manuel L. Quezon van de Filipijnen en Ignacy Jan Paderewski van Polen die stierven tijdens de tweede wereldoorlog.

  • De bemanning van de Space Shuttle Challenger heeft eveneens een eigen monument. Na het fatale ongeluk in januari 1986 kregen ze een herdenkingsplaats onder impuls van Ronald Reagan.

  • De slachtoffers van de laffe terroristische aanslag op een Pan Am vlucht boven Lockerbie, Schotland hebben ook een 270 delig monument, exact het aantal van de gestorven passagiers.
  • De slachtoffers van 9/11 die sneuvelden in het Pentagon hebben een memorial die het gebouw weergeeft met vermelding van alle gesneuvelden.
  • Er zijn nog ontelbare gedenkplaten, monumenten en vermeldingen van grote en kleine helden die allen stierven tijdens de dienst.

Begrafenissen

De vlaggen in Arlington hangen allen half stok een half uur voor de eerste ceremonie en een half uur na de laatste ceremonie. Er zijn op alle weekdagen begrafenissen, niet in de weekends.

Er zijn ongeveer een dertigtal teraardebestellingen per dag, die het totaal jaarlijks brengt op ongeveer 7.000.

Het columbarium is één van de grootste in het land en er zijn ongeveer 100.000 stoffelijke resten van verschillende mensen aanwezig.

Voorwaarden

Iedereen komt in aanmerking om hier te worden begraven indien hij op een tijdstip in zijn of haar leven heeft gediende bij de Amerikaanse strijdmachten.  Er zijn echter uitzonderingen en voorwaarden. Om in aanmerking te komen moeten volgende criteria worden voldaan:

  • Ieder lid van de strijdkrachten die in actieve dienst sneuvelt.
  • Iedere veteraan.
  • Iedere veteraan die de dienst heeft verlaten wegens medische redenen met minstens 30% fysische ongeschiktheid.
  • Iedere veteraan die volgende onderscheidingen kreeg:

 

Medal of Honor

Distinguished Service Cross, Navy Cross, or Air Force Cross

Army Distinguished Service Medal, Navy Distinguished Service Medal, or Air Force

Distinguished Service Medal.

Silver Star

Purple Heart

  • Iedere ex-militair die volgende mandaten had:

Verkozene in de federale Overheid.

Rechter in de hoogste Rechtbanken van de V.S.

  • Iedere ex-krijgsgevangene.
  • De partner, weduwe, weduwnaar, minderjarig kind van de bovenstaande mensen.
  • Absolute voorwaarde is eervol te zijn ontslagen of eervol te zijn gesneuveld.

Opvallende begrafenissen en feiten.

  • Sinds 2006 zijn er een vierhonderdtal, dat de Medal of Honor kregen.
  • Vier staatsbegrafenissen zijn uitgevoerd in Arlington:

De Presidenten William Howard Taft en John Fitzgerald Kennedy.

Generaal John J. Pershing een legendarische militair.

Senator Edward M. Kennedy.

Amerikaanse Presidenten verwerven automatisch het recht om in Arlington begraven te worden, onafhankelijk of ze hebben gediend in de strijdkrachten of niet.

In 1967 werd President John F. Kennedy hier begraven. Hij rust nu samen met zijn vrouw Jacqueline en twee van hun kinderen in Arlington. Zijn graf wordt versierd met de “eeuwige vlam”. Zijn beide broers Robert (eveneens vermoord) en Edward Kennedy zijn eveneens niet ver van hem begraven.

  • Drie vijandige soldaten van wereld oorlog II liggen hier eveneens begraven. Twee Italiaanse en één Duitse soldaat stierven tijdens hun gevangenschap in Washington. Er liggen nog een zestigtal andere gesneuvelden die niet de Amerikaanse identiteit hadden, meestal geallieerde medestrijders die stierven tijdens Amerikaanse operaties.
  • Er liggen meer dan 5.000 ongeïdentificeerde gesneuvelden in Arlington. Eén van de soldaten die begraven lag in de tombe van de onbekende soldaat werd later positief geïdentificeerd via DNA testen en terug opgegraven. Het is hoogstwaarschijnlijk dat er geen nieuwe gesneuvelden zullen worden begraven onder de tombe.
  • Op Memorial Day planten 1.700 soldaten Amerikaanse vlaggen op alle graven.

  • Er zijn ongeveer 400.000 mensen begraven in Arlington.
  • 4 miljoen mensen bezoeken jaarlijks het grootste militaire kerkhof.
  • De eerste eigenaar van de gronden George Washington Parke Curtis ligt begraven in Sectie 13.
  • Arlington is de enige militaire begraafplaats in de VS die paarden toestaat tijdens ceremonies.
  • De meest gedecoreerde soldaat in de tweede wereldoorlog en de latere Hollywood acteur Audie Murphy ligt eveneens begraven in Arlington.

  • De meest gedecoreerde vrouw in de geschiedenis Ruth G. Bradley (34 onderscheidingen) rust eveneens in deze gigantische begraafplaats.
  • De geestelijke uitvinder van baseball Generaal Abner Doubleday rust ook in Arlington.
  • Er bestaat een leeg graf voor Majoor Glenn Miller, de legendarische jazz big bandleider die verdween onder mysterieuze omstandigheden op het einde van de tweede wereldoorlog.

  • Een Nederlands klokkenspel is prominent aanwezig op Arlington en was een geschenk van de Nederlandse regering als dank voor de rol die de Amerikaanse troepen speelden bij de bevrijding van Nederland in Wereldoorlog 2. Het is een open stalen structuur van 37 meter en er zijn 49 bellen.

  • De Marine Corps Memorial werd opgericht in 1954 en is het symbool voor de verovering van Iwo Jima door de US Marines.

Bedenking

Arlington lijkt een tussenstation tussen twee werelden, de groene bijna landelijke omgeving die contrasteert met ontelbare minutieus onderhouden graven voor zover het mensenoog kan reiken.

Het is een plaats die soms vochtig en koud aanvoelt, net als de dood die ontelbare zielen heeft onttrokken in het midden van hun levens.

Men kan zich afvragen of het een eerbetoon is aan de idiotie van de oorlog of een stille tastbare kracht die een nieuwe betekenis geeft aan het woord “herinneren”. Het is gemakkelijk om de Amerikaanse geest te bekritiseren, maar de mannen en vrouwen die dienen onder de kleuren van hun land kunnen niet alleen sterven, de nablijvers zijn ook experten in het immortaliseren van degenen die ze hebben moeten afstaan in naam van hun land. Als geen andere cultuur heeft de Amerikaanse mentaliteit de veerkracht om sterkte te vinden in verlies.

In de paradoxale realiteit dat ieder te vroeg ontnomen leven een ontzettend verlies is kan men niet anders dan respect hebben voor de manier waarop men hier deze mensen eert. Uiteraard is niets sterker dan de dood doch een cultuur die zijn geschiedenis in het hart draagt kan niets anders dan respect afdwingen. Men moet het als natie maar doen, overal ter wereld zijn dochters en zonen zien sneuvelen. De Amerikaanse politiek wordt dikwijls met de vinger gewezen en krijgt lelijke woorden naar zijn hoofd zoals imperialistisch. Vraag me af of de Nederlanders en Vlamingen die in 44 en 45 hun vrijheid te danken hadden aan de Amerikaanse troepen er ook zo over dachten? Probleem is dat men in Europa weinig respect heeft voor geschiedenis of offers. Het is fout te denken dat historie, oorlog, en mensen die hun leven gaven slechts plaats verdienen in musea of geschiedenisboeken. In de Verenigde Staten krijgen ze deze plaats uiteraard ook maar meer dan dat deze zaken krijgen plaats in het hart van de mensen die vandaag leven.

In tijden waarin aan geschiedenisuitwissing wordt gedaan is deze plaats des te belangrijker, het is een bedevaart die los staat van religie, een oord waar men niet alleen de gevallen blijft eren, maar ook de cultuur en de geest van een natie. Arlington is en blijft het veld van eer waar men het proces van de geschiedneis niet maakt maar alleen maar treurt over verloren levens ongeacht nationaliteit, religie, gender of ras.

Foto’s: Library of Congres – Wikipedia – copyright free.

Leave a Comment