Het Tunguska incident
Tunguska, de naam van dit Siberisch gebied is nu nog steeds synoniem voor één van de grootste enigma’s ter wereld. Niemand weet precies wat er gebeurde op 30 juni 1908 in de ijzige wildernis van Tunguska, wat nu bekend staat als Krasnoyarsk Krai in de Russische Federatie.
Rond 7 uur in de morgen werd er een enorme vuurbal opgemerkt in de hemel met de helderheid van de zon. 10 minuten later was er een gigantische flash in de lucht samen met een oorverdovend geluid van een explosie. Het fenomeen werd gezien komende uit het Oosten en zich Noordwaarts verplaatsend. Het werd onmiddellijk gevolgd door een schokgolf die de mensen neersloeg en materiële schade toebracht aan gebouwen zelfs honderden kilometers verder. De situatie in de omliggende gebieden was ronduit chaos, mensen waren versuft en in paniek, wat later resulteerde in tegengestelde verklaringen over de chronologie van het incident.
De explosie werd waargenomen in alle seismische stations in Azië en Europa, later werd bepaald dat de kracht gelijk stond als een aardbeving van 5.0 op de Richter schaal. Sommige schommelingen in de atmosferische druk werden waargenomen tot in het Verenigd Koninkrijk. De volgende dagen was de horizon in Azië en Europa versierd met een brandende gloed, de combinatie van stof en ijs creëerde en bijna feeërieke schouwspel en kon zelfs in de Verenigde Staten worden waargenomen.
Het rampgebied omvatte een onvoorstelbare 2.150 vierkante kilometer. Maar liefste 80 miljoen bomen werden afgeknakt zoals lucifers. Naast de kracht van een aardbeving werd later berekend dat de militaire kracht deze was van 5 à 30 megaton TNT, dit is tienmaal sterker dan de atoombom op Hiroshima. De brute kracht had gemakkelijk wereldsteden zoals New York, Moskou of Londen van de kaart kunnen geven. Wat overbleef van de crashzone was vergelijkbaar met het ergste oorlogsgebied of een buitenaards levenloos landschap.
Post-Impact
In 1908 was er weinig of zelfs geen belangstelling voor het fenomeen, deels te wijten aan het isolement van het gebied en de bijhorende onherbergzaamheid en deels is er sterke mogelijkheid dat documentatie over het incident verloren zijn geraakt of zelfs vernietigd gezien Rusland werd gedompeld in de ene crisis na de andere met de eerste wereld oorlog, De Russische Revolutie in 1917 en de Russische burgeroorlog.
De plaats van het onheil werd slechts in 1921 bezocht door een wetenschapper namelijk de mineraloog Leonid Kulik in opdracht van de Russische Wetenschappelijke Academie. Nadat hij verschillende getuigenissen had gehoord besloot hij dat dit incident te wijten moest zijn aan de inslag van een reusachtige meteoor. Zes jaar later kon hij de Russische regering overtuigen om een nieuwe expeditie te sturen op zoek naar meteorologische ertsen.
De expeditie had te kampen met talrijke problemen en het getroffen gebied bezoeken was verre van evident, zelfs met de hulp van lokale gidsen. De Evenki, een regionale bevolkingsgroep die sterke overeenkomsten vertonen met de Indianen van Alaska waren extreem bijgelovig en weigerden op een bepaald moment om het getroffen gebied te betreden. Na enkele dagen kon Kulik eindelijk vanop een heuvel het gebied aanschouwen. Hij overzag een gigantische zone van zwartgeblakerde rechtopstaande bomen van ongeveer 8 kilometer lang, de meeste bomen verder werden tot op de stam afgeknapt en lagen in een richting weg van het centrum. In 1960 werd later berekend dat de vorm deze had van een gigantische vlinder met een “vleugellengte” van 70 kilometer en een “lichaamslengte” van 55 kilometer.
Kulik kwam algauw tot de verbijsterende vaststelling dat er geen krater te vinden was maar wel ontelbare kleine gaten veroorzaakt door inslagen. Door de barre weersomstandigheden en gebrek aan wetenschappelijk materiaal kon hij echter niet de site met optimale parameters onderzoeken.
De volgende decennia keerde Kulik tot driemaal terug naar Tunguska, ditmaal was hij voorzien van deskundig geologisch materiaal en kon algauw vaststellen dat de kleine gaten, geen meteorietinslagen waren. Op zijn bevel liet hij ook het gebied fotograferen vanuit de lucht. Een vliegtuig nam toen 1500 foto’s. Vreemd genoeg werden deze foto’s verbrand in 1975 op bevel van het toen nog communistische Kremlin. Gelukkig zijn er enkele kopieën bewaard gebleven.
Tussen 1950 en 1960 wakkerde de belangstelling terug aan en werden er terug enkele expedities gestuurd. De chemische analyses van de bodem en de bomen waren verbijsterend. Er werden hoge concentraties gevonden van ijzer en nikkel, substanties die veelvuldig werden gevonden in meteorieten. De conclusie dat de oorzaak van deze hemelbrand buitenaards was werd gauw genomen.
De meteoriet theorie
Tot op vandaag wordt de theorie van een meteorietexplosie aangevoerd om het incident te verklaren. De meteoriet zou ongeveer 6 à 10 kilometers boven het aardoppervlak geïmplodeerd zijn.
Een meteorietinslag op zich is niets bijzonders en is zelfs een dagelijkse gebeurtenis, de meesten branden gewoon op in de atmosfeer. De implosie van meteorieten in de atmosfeer werd sindsdien regelmatig vastgesteld door de N.A.S.A. Er werd berekend dat een implosie van een meteoriet met 10 meter diameter een kracht kan ontwikkelen van 20 kiloton. De meteoriet explosie van Tunguska zou gemiddeld eenmaal om de 300 jaar (kunnen) gebeuren.
De komeet theorie
In 1930 werd er een nieuwe theorie de wereld ingestuurd namelijk die van een komeetinslag. De Britse astronoom F.J.W Whipple beweerde dat een komeetinslag bijna niet detecteer baar zou zijn gezien de verdamping van stof en ijs. De Russische geleerden van 1960 accepteerden deze theorie als een mogelijke verklaring.
In 1983 tot 2001 was de wetenschappelijke wereld er meer van overtuigd dat het echter ging om een asteroïde. Probleem was wel bij deze overweging dat er geen enkele spoor van een krater werd teruggevonden.
Na de val van het communisme kreeg de N.A.S.A. eindelijk toestemming om de crashsite te onderzoeken en daarbij deden ze beroep op een ondergrondse radarscan. Volgens het officiële rapport is er toen buitenaards materiaal gevonden die de theorie van een komeet implosie zouden bevestigen. Er zouden aanwijzingen zijn dat er een grote massa ijs heeft gelegen op de plaats van impact.
In 2007 opteerden Italiaanse wetenschappers voor een nieuwe variant van de theorie. De implosie van de komeet werd niet betwist doch volgend hen kwam een groot deel van de komeet intact terecht op de begane grond en werd aldus het nabijgelegen Cheko meer gecreëerd. Deze hypothese heeft voor en tegenstanders, en vreemd genoeg zijn alle bevindingen niet concluderend.
Speculatieve wetenschappelijke theorieën
In 1989 beweerden de wetenschappers D’Alessio en Harms dat een komeet bestaande uit Deuterium een natuurlijke waterstofbom had veroorzaakt op het moment ze de dampkring binnenkwam die resulteerde in een kinetische explosie.
Een andere studie spreekt dat het Tunguska brokstuk afkomstig was van de komeet 2005 NB56, het grootste deel van de komeet zou door de explosie echter terug de ruimte in zijn geslingerd.Volgens dezelfde studie zou dezelfde komeet terug langs de aarde komen in 2045.
Twee top wetenschappers van Universiteit van Texas beweerden dan weer in 1973 dat Tunguska veroorzaakt werd toen een kosmisch zwart gat door de aarde heen vloog. Het zwarte gat zou via de Atlantische Oceaan doorgevlogen zijn in de ruimte.
In 1941 is er een studie van Lincoln La Paz die beweerd dat de aarde gebombardeerd was door een stuk antimaterie.
Oliver Nichelson is er dan weer van overtuigd dat de excentrieke wetenschapper Nikola Tesla verantwoordelijk is voor de ramp. Een van zijn vele experimenten en voornamelijk zijn “straal van de dood” zou verkeerd zijn afgelopen. Deze theorie kent echter weinig interesse gezien het gebrek aan bewijzen. Tesla zou een wapen hebben ontwikkeld doch terug hebben vernietigd nadat hij de omvang van zijn vernieling in Tunguska had gezien.
Geofysische theorie is dan weer voorgesteld door Wolfgang Kundt, volgens hem is er niets buitenaards aan het incident en gaat het hier gewoon om een explosie van 10 miljoen ton natuurlijk gas uit het epicentrum van de aarde.
Alternatieve Theorieën
Velen geloven dat het incident de resultante was van een buitenaardse inmenging. De scenario’s variëren van het neerstorten van een vliegende schotel, tot een opzettelijke buitenaardse aanval en zelfs het opstijgen van een mobiel ruimtestation. In het patroon van de afgeknapte bomen zien de meesten een bevestiging dat een ruimtetuig ofwel eerst een noodlanding heeft uitgevoerd en dan hardhandig is neergekomen. Anderen zien in het bomenpatroon juist het bewijs dat het hier gaat om het opstijgen van een ruimteschip gezien de bomen neerlagen weg van een “lichaamscentrum”. De verschroeiing van de aarde en de bomen zou te wijten zijn aan de enorme energie uitstoot nodig om een gigantische verkenningspost te doen opstijgen.
In populaire sciencefiction middens werden deze theorieën gretig gebruikt als inspiratie voor ontelbare boeken, films en televisieseries. Tunguska is dan ook soms vernoemd als “de Russische Roswell”. In verschillende werken en ook op moeilijk penetreerbare internetfora wordt ook meermaals gerefereerd naar geheime dossiers van “Operation Bluebook”, een ultrageheime onderzoekscommissie van de Amerikaanse Luchtmacht en K.G.B. dossiers. Zo is de bewering hardnekkig dat er radioactieve materialen zijn gevonden in Tunguska. De opzettelijke vernietiging van K.G.B dossiers versterken alleen maar de geruchten.
Bedenking
Tunguska is en blijft een mysterie, de meest aanneembare en gemakkelijkste stelling is deze van de explosie van een hemellichaam slechts enkele kilometers boven de aarde. Of deze de correcte verklaring is valt echter nog te bezien. Verschillende zaken lijken mij eerder te gemakkelijk en té toevallig. Waarom gebeurde dit incident uitgerekend in een bijna onbewoonbaar en afgelegen gebied? De documentatie over het incident is bijzonder schaars, met uitzondering van recentelijke onderzoeken. In honderd jaar kunnen er natuurlijk heel wat zaken verdwijnen. Waarom vernietigde de K.G.B. verschillende dossiers en foto’s?
Hoe dan ook het wie of wat is ergens irrelevant geworden, de vaststelling is dat dergelijke bedreigingen voor de gehele mensheid kunnen gebeuren. Door Tunguska te begrijpen en te analyseren kan men misschien de toekomstige rampen vermijden. Indien het een kosmische waarschuwing is van hoe fragiel deze planeet is en blijft, dan is deze klaar en duidelijk. Het gevaar van de mensheid komt niet alleen uit de hemelen maar ook door de manier waarop wij omspringen met onze leefwereld. Een beter begrip van onze microkosmos en het universum zijn dringend aangewezen.
© Thalmaray
