Wernher von Braun : Hitler’s raketman die naar de sterren greep

Wernher von Braun, de raketman van Hitler, de bezieler van de N.A.S.A.

 

Soms zijn er namen die door iedereen wel bekend klinken maar waar men niet de vinger kan opleggen.  Wernher von Braun was een man met een dubbel lot, eerst als raket bouwer van Hitler en later als de man die de N.A.S.A. naar letterlijk ongekende hoogten bracht.  Een portret maken van deze visionaire technicus is een momentopname maken van de woelige tijden van voor  de tweede oorlog tot midden in de Koude Oorlog.  Hij was de man die naar de sterren greep, en die met ruimte reizen een nieuwe grens overstak voor de mensheid.

Biografie

Wernher von Braun werd geboren in 1912 als telg uit een adellijke Pruisische familie.  De buitengewone drang om naar de hemels te kijken werd voor het eerst versterkt toen hij een telescoop kreeg als geschenk.  De fascinatie voor het heelal, de astronomie en de kosmos zou hem levenslang achtervolgen.  In 1930 studeerde hij aan de Technische Universiteit van Berlijn en werd een enthousiast lid van “Verein für Raumschiffart”, het was met die groep idealisten en wetenschappers dat hij voor het eerst proeven deed met raketmotoren.

De Nazi Periode

Wernher von Braun had het meteen door dat de nazi’s zijn ticket waren tot verder onderzoek en research.  Zijn thesis kreeg de aandacht van de Duitse Wehrmacht, en hij werd algauw ingelijfd tot een legertje van wetenschappers en onderzoekers die volgens Hitler Duitsland de militaire overhand konden bezorgen.  Wernher von Braun werd volledig gefinancierd door het Duitse leger en hij kreeg alle mogelijke middelen om zijn theorieën uit te werken.  In 1934 had von Braun al enkele prototype raketten de lucht ingestuurd en de militairen waren zeer zwaar onder de indruk.  Aan de Oostzee, in een stadje genaamd Peenemünde , later ook bekend onder de naam raket stad, werd een gigantisch complex gebouwd ter ontwikkeling van de nieuwe super geheime nazi-wapens.  Wernher von Braun ontwikkelde daar de A4 raket en een geheim project genaamd “Wasserfall” een antivliegtuigraket.

Ondertussen groeide de naam en faam van Wernher von Braun, hij werd lid van de N.S.D.A.P. (de nazipartij) en kreeg in 1940 zelfs de rang van Sturmbahnführer in de wetenschappelijke divisie van de gevreesde en oppermachtige S.S.  Hitler gaf persoonlijk het bevel om een raket te ontwikkelen die het hart van Engeland kon laten bloeden, Wernher von Braun gehoorzaamde en ontwierp de V2 (vergeltungswaffe 2), de naam was persoonlijk gegeven door S.S.Reichsführer Heinrich Himmler.

De V2’s waren vooral wapens van psychologische terreur en even leek het erop dat het geheime wapenprogramma van de nazi’s de oorlog konden doen keren.

In 1944 was er een banaal incident die een godsgeschenk zou zijn voor het verloop van zijn verdere leven, hij werd op bevel van Himmler gearresteerd op verdenking van spionage en sabotage.  Gelukkig voor hem had Wernher von Braun nog andere hooggeplaatste vrienden en zowel Albert Speer (Reichsminister voor bewapening) als de S.D. (Sicherheitsdienst) konden zowel Hitler als Himmler overtuigen dat hij onschuldig was en dat er zonder hem geen nazi raketprogramma zou zijn.  Deze korte arrestatie zou zijn nazi verleden later enigszins goed praten.

De Amerikaanse Periode

Terwijl de zuilen van het Derde Rijk aan het instorten waren besloot von Braun zich over te geven aan de Amerikanen.  In uiterste geheimhouding werden Wernher von Braun en een groot deel van de ingenieurs van Peenemünde gesmokkeld naar de Verenigde Staten.  Ook gigantische kwantiteiten documenten en materiaal werden eveneens verscheept naar Amerika.  Dit paste in het plan om de meeste briljanten geleerden die werkten onder nazi voogdij te vrijwaren van de communistische Russen.  De Amerikanen waren verstandig genoeg om het potentieel van deze mensen in te zien, en ze werden dan ook probleemloos met duizenden geïmporteerd.  Von Braun had zijn huiswerk ook grondig gemaakt en overhandigde de Amerikaanse ondervragers uitgebreide dossiers over raket ontwikkelingen, ruimte reizen en nog andere futuristische mogelijkheden.

In 1955 nadat het nazi verleden achter zich lag en in het midden van de Koude Oorlog kreeg Wernher von Braun toestemming om Amerikaanse Staatsburger te worden.  Hij werkte een tijdje als adviseur bij Disney bij de productie van documentaires over ruimtevaart en werd algauw terug opgevist door het Amerikaanse ruimteprogramma dat nog in zijn kinderschoenen stond.  Hij ontwierp nog verschillende raketten voor landsverdediging, maar zijn ogen en zijn passie wenkten nog steeds naar de sterren.

N.A.S.A

Wanneer de Amerikanen beseften dat ze de dictator Hitler ingeruild hadden voor een nog meer moordzuchtige en despotische tiran als Stalin, was het al te laat, de grenzen van Europa en de wereld werden hertekend voor decennia lang, en nog meer onheil, dood en vernieling zou neerstrijken in Europa.  De Amerikanen werden pas echt wakker geschud toen de Sovjets succesvol een Spoetnik lanceerden en even later het eerste levende organisme (de hond Laïka) in een baan rond de aarde brachten.

De Ruimtevaart kreeg vanaf dan een topprioriteit bij de yankees.  Wernher von Braun kreeg een commissie van de Amerikaanse Marine, voor hen ontwierp hij een raket die jammer genoeg letterlijk volledig de mist inging.  Het duurde tot 1958 vooraleer de glorie en de triomfen die hij had gekend in de nazi tijd terug kwamen.  De Explorer 1 raket was een schot in de roos, de eerste Westerse satelliet, dit zou het begin worden van het Amerikaanse ruimteprogramma.  Twee jaar later schopte hij het tot directeur van het Marshall Space Flight Center, onderdeel van de N.A.S.A. en werd de bezieler en inspirator van de Saturn V draag raketten en het volledige zeer succesvolle Apollo programma, die uiteindelijk een mens op de maan zou zetten.   Deze visionair had N.A.S.A. letterlijk grootgemaakt, maar in 1972 nam hij ontslag toen hij door vergaande bezuinigingen veel van zijn nieuwe plannen noodgedwongen moest opbergen.  De hype van de maanlanding kon niet meer worden overtroffen en de militaire noodzaak deinde ook weg gezien het communistische Sovjet  systeem zichzelf van binnenin aan het vernietigen was.  De grootste blunder die N.A.S.A. ooit maakte was hem niet  aan het hoofd te zetten van de Organisatie, hij bleef hangen op de rang van Deputy-Director, waarschijnlijk door zijn nazi verleden.  Indien ze hem werkelijk de volledige leiding hadden gegeven zou de wereld er waarschijnlijk vandaag anders hebben uitgezien.

Uitdoving van de Raketman

Ondanks zijn “pensioen” bleef het vuur voor de passie branden en was hij nog actief in verschillende functies op luchtvaart- en ruimtevaart gebied.  Op het einde was er nog eventjes een korte uitstap naar zijn Heimat wanneer hij adviseur werd voor een nieuwe Duitse firma die hun eigen raketten wilden ontwikkelen.  Hij stierf uiteindelijk aan kanker in 1977 in zijn tweede vaderland in de Staat Virginia.  De kleine Duitse jongen die altijd naar de hemelen keek, zou de sterren vervoegen die hij zo graag had bezocht.

Hij werd begraven met de eer die hem verschuldigd was zijnde 12 ere-doctoraten, N.A.S.A’S distinguished Service Medal (1969), The Civilian International World Citizenship Award (1970), de Duitse Federal Service Cross (1959).

Von Braun’s visie

Het zal velen verbazen dat Wernher von Braun een man was die een diepere betekenis zocht in het gebied die hij zo wou verkennen.  Als een gelovige Lutheraan was hij overtuigd dat er intelligent leven was in het Universum.  Hij was overtuigd dat het universum gepland was en niet het resultaat van toeval.  Hij trok evenwel niet de rol van God in twijfel.  Op het einde van zijn leven werd hij meer filosofisch en was hij bevangen door metafysische gevoelens, hij gaf zelf instructies voor zijn begraving en koos een simpele grafsteen met als tekst : “Wernher Von Braun – 1912-1977; Psalm 19.1; “The heavens are telling the glory of God and the firmament proclaims his handiwork””.

Bedenking

Het leven van Wernher von Braun is de materialisatie van een passie en een droom en de ongekende kracht die schuilt in het menselijke brein om de antwoorden te vinden op vragen die ons sinds eeuwen bezighouden.  De man heeft geluk gehad om niet afgerekend te worden op zijn oorlogsverleden, misschien is het ook een illustratie dat het bezit van een partijkaart niet noodzakelijk betekend dat het individu in kwestie een monster is.  Hoe dan ook hij heeft zijn lot kunnen vervullen en zal hij de geschiedenis ingaan als één van de grote pioniers van het ruimte exploratie tijdperk.  De man die naar de sterren greep was de eerste gids in de nieuwe uitdaging, het laatste onontgonnen gebied voor de mensheid…de kosmos.

https://www.youtube.com/watch?v=4Ch0OgkkJKI

© Thalmaray – 2011.

Leave a Comment