De 19-jarige Prince in Minneapolis – 1977
Prince of toenmalig Prince Rogers Nelson had in 1977 geen idee dat zijn naam in de gehele wereld enthousiasme zou opwekken. Toen hij zijn eerste studio album uitbracht in 1978, kon niemand zich inbeelden dat dit het eerste album zou zijn van 50 en een succesperiode die maar liefst 40 jaar ononderbroken zou duren.
In 1977, was Prince nog niet de purperen excellentie die we later zouden kennen, hij was een schuchtere jongeman die geen enkele weet had van zijn enorm potentieel en zijn genialiteit. De bijhorende foto’s zijn genomen in Minneapolis zijn thuisstad die hem door dik en dun zou steunen doorheen zijn leven. Het Old Schmitt Music Headquarters was het decor voor deze tijdsdocumenten. Het was toen al duidelijk dat deze illustere onbekende een soort van stijl aura over zich had.
De foto’s werden genomen door de fotograaf Robert Whitman, sommigen werden gebruikt voor de eerste press kit van Prince. Whitman was gecharmeerd door de onhandigheid van de jongen en het feit dat hij helemaal niet wist hoe zich te gedragen voor een camera.
De sympathie sloeg over in totale bewondering wanneer Prince hij hem zag spelen in de studio; Hij speelde een track van zijn album “Soft & Wet”. Whitman weet nog dat de rillingen over hem liepen, onbewust begreep hij dat hij een voorgerechtigde getuige was van een historisch moment.
Prince zou uitgroeien tot een van de meest invloedrijke artiesten in de muziekgeschiedenis. Net zoals David Bowie die eveneens dit jaar afscheid nam van de wereld was hij een muzikale kameleon, een man die zichzelf telkens weer kon uitvinden in zijn muziek, zijn stijl en zijn persoonlijkheid.
Hij mocht dan geen imposante lengte hebben gehad, des te meer was hij een gigant in zijn vak en in zijn leven. De kleine man die grootste dingen deed was ook nederig over zijn talrijk geniaal werk achter de schermen als songwriter, mentor of inspirator van andere artiesten.
De man die een en al mystiek charisma uitademde en straalde mag dan wel een gecompliceerd iemand zijn geweest, hij bewees telkens dat zijn genialiteit bijna niet te bevatten was in zijn muziek, zijn teksten en zijn ideeën.
Deze foto’s zijn dan ook een hommage aan zijn levensvreugde en het feit dat hij het lot kon buigen en alzo een plaats afdwingen in de geschiedenis. De dag van de opnames was een sleutelmoment van een ontwakend genie en van een muzikale reus.
2016 zal later worden besproken als het jaar waar dat er in de hemel purperen tranen vielen. Onsterfelijkheid heeft een veel te hoge prijs soms, men kan maar hopen dat hij blijft inspireren en gelukkig maken.
Foto’s: Robert Whitman.
© Thalmaray
